ในสังคมไทยจะคุ้นเคยกับการสร้างภาพให้องค์กรได้เป็นอย่างดี เพราะทุกองค์กรและความรู้สึกของคนไทยส่วนใหญ่จะนิยมชมชอบการสร้างภาพของหน่วยงานในรูปลักษณ์ต่างๆ เพื่อให้เห็นว่าองค์กรของเรามีความมั่นคงมีประสิทธิภาพ มีความสามารถและมีศักยภาพอย่างเหลือเฟือที่จะดำรงอยู่และก้าวหน้าต่อไปอย่างมั่นคง
ในการสร้างภาพนั้นมันจำเป็นสำหรับทุกหน่วยงานมากทีเดียว เพราะว่าสิ่งภายในที่เป็นกระบวนการทำงานในแต่ละวันบุคคลในองค์กรเท่านั้นที่รู้เห็นความเป็นไป จะดีหรือไม่ดีคนในองค์กรจะรับรู้เป็นส่วนใหญ่ หรือผ้รับบริการจะพบเห็นได้ไม่มากนักเพราะมาอย่างใช้เวลาน้อยในการสร้างภาพกระทำได้หลากหลายวิธี เช่น การจัดแสดงผลงาน จัดการประชาสัมพันธ์หลากหลายรูปแบบ เข้าร่วมกิจกรรมในงานการกุศลต่างๆ การจัดป้ายแสดงความคิดเห็น อย่างไรก็ตามทุกวิธีการจะต้องนำเสนอให้เห็นว่าองค์กรของตนเองมีจุดเด่นมาขายหรือนำเสนอเพ่อให้ผู้อื่นทาบว่าหน่วยงานนั้นเยี่ยม แต่ในอีกมุมมองหนึ่ง การสร้างภาพมากจนเกินงามคือจะนำเสนอแบบออกหน้าออกตามทุกงานทำให้เราเห็นแต่ส่วนที่ดีและต้องใช้เวลานานเกินไป เช่น กรณีการเดินพาเหรดของนักกีฬาที่จะแข่งขันใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง อาจจะทำให้เกิดการเบื่อหน่ายต่อพิธีการได้ เพราะเวลาและอากาศที่ร้อนระอุจะส่งผลเสียต่อสุขภาพของผู้มาร่วมกันสร้างภาพของหน่วยงาน ทำให้ภาพที่ปรากฎในพิธีการขาดความสง่างามและความขลังลงไปได้
จึงขอฝากข้อคิดแก่ผู้จะสร้างภาพทั้งหลายด้วยว่า ปริมาณเวลา สภาพอากาศ สภาพวัยและผู้มาร่วมกระทำพิธีการ แม้แต่ประธานในพิธีก็มีส่วนช่วยให้ภาพที่สร้างน่าอภิรมย์หรือน่าเบ่อหน่ายก็ได้
